Ταινία σταθμός: Η πρώτη που καταγράφει τα προβλήματα της εποχής της στην δημόσια εκπαίδευση και καταδεικνύει τις σχέσεις μαθητών– καθηγητών.
Υπόθεση:
Ο κύριος Νταντιέρ διορίζεται σε ένα υποβαθμισμένο και κακόφημο δημόσιο σχολείο αρρένων, όπου κουμάντο κάνουν κάποιες μαθητικές συμμορίες και όχι οι δάσκαλοι. Οι νέοι μαθητές του δεν είναι απλά αδιάφοροι και ανυπάκουοι, αλλά και επικίνδυνοι για τη σωματική ακεραιότητα των δασκάλων. Ο δάσκαλος βρίσκεται αντιμέτωπος τόσο με τους τραμπουκισμούς κάποιων νταήδων μαθητών, όσο και με την εχθρική αδιαφορία της διεύθυνσης που είναι εξίσου αν όχι περισσότερο κυνική.
Το σχολείο γίνεται πεδίο μάχης, όπου μεταξύ μαθητών και δασκάλων μαίνεται ένας πόλεμος χωρίς κανόνες. Αν και στη Ζούγκλα του Μαυροπίνακα δεν υπάρχει παρά ένα μονάχα ροκ τραγούδι, το Rock Around The Clock των Bill Haley & The Comets, (και αυτό στους τίτλους αρχής), αυτό στάθηκε αρκετό ώστε η ταινία να μείνει στην ιστορία του κινηματογράφου ως αυτή που λάνσαρε αποφασιστικά τη μόδα του ροκ εν Ρολ τόσο στις ΗΠΑ όσο και στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο, δημιουργώντας την εικόνα μιας επικίνδυνης νεανικής μουσικής με τους δικούς της κανόνες. Κι αυτό γιατί η σύνδεση ανάμεσα στη μουσική αυτή και τη νεανική εξεγερτική διάθεση ήταν αναπόφευκτη, καθιστώντας το ροκ εν Ρολ ως ήχο της αμφισβήτησης.
Σύντομη κριτική:
Μια ταινία, η οποία εν έτη 1955 ήθελε να επιστήσει την προσοχή στο πρόβλημα που είχε ανακύψει στις ΗΠΑ εκείνη την εποχή με τους ανήλικους εγκληματίες. Η πρώτη που καταγράφει τα προβλήματα της εποχής της, στην δημόσια εκπαίδευση και καταδεικνύει τις σχέσεις μαθητών – καθηγητών. Καταγράφει τον αστικό μικρόκοσμο μιας σκληρής γειτονιάς, τις κοινωνικές προεκτάσεις που οδηγούν τα παιδιά σε θύματα ουσιαστικά, την ωμή έξαρση της βίας, αλλά και το έργο των δασκάλων, που κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες, τους διχάζει και τους οδηγεί σε γενικευμένα συμπεράσματα, που δεν είναι πάντα σωστά. Θεωρείται και δικαιολογημένα, σαν ταινία – σταθμός σε αυτό το είδος, με το οποίο καταπιάστηκαν μετέπειτα πάρα πολλοί κινηματογραφιστές και στο οποίο επένδυσαν τα μεγαλύτερα Αμερικάνικα στούντιο. Γυρίστηκαν δεκάδες τέτοια φιλμ, από το 1955 μέχρι και πριν μερικά χρόνια. Άλλα μπορεί κανείς να τα δει σαν ρεαλιστικές απεικονίσεις, κι άλλα σαν κάτω του μετρίου. Αυτό όμως, «Η ζούγκλα του μαυροπίνακος », όπως προβλήθηκε για πρώτη φορά στην χώρα μας, ήταν μακράν το κορυφαίο.
Στην ταινία του Μπρουκς, κάνει την εμφάνιση του ως μαθητής (άκρως σκεπτόμενος για τη βία που επικρατεί) ο Σίντνει Πουατιέ, ο οποίος μια δεκαετία μετά θα πάρει τη θέση του… καθηγητή, στην ταινία “Στον κύριο μας με αγάπη”.
Επίδραση/Διακρίσεις:
Η Ζούγκλα του Μαυροπίνακα προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση κατά την πρώτη διανομή της το 1955, κερδίζοντας 4 υποψηφιότητες στα Όσκαρ, την απαγόρευσή της σε πολλές πολιτείες της Αμερικής που ανησυχούσαν τόσο για την πρόκληση βίαιων επεισοδίων όσο και για την έλλειψη φυλετικής καθαρότητας που χαρακτήριζε την ταινία, τη λογοκρισία της ως “ακατάλληλη” στην Αγγλία, όπου οι νεαροί θεατές έσκιζαν με ξυράφια τα καθίσματα των κινηματογραφικών αιθουσών κατά την προβολή της, την απαγόρευσή της από την κυβέρνηση Αϊζενχάουερ να συμμετάσχει στο Φεστιβάλ Βενετίας, αλλά και 8 εκατομμύρια δολάρια παγκόσμια κέρδη ως το 1957.
Οι παραγωγοί της ταινίας, για να αποφύγουν να χαρακτηριστούν ως υπερασπιστές της βίας, πρόσθεσαν στην αρχή της ταινίας το εξής γραπτό μήνυμα: Είμαστε ιδιαίτερα ανήσυχοι για την εγκληματικότητα που βράζει στα σχολεία μας... Πιστεύουμε ότι η ενημέρωση της κοινής γνώμης είναι το πρώτο βήμα για τη λύση κάθε προβλήματος.
Παρουσίασαν έτσι την ταινία αυτή ως μοχλό πίεσης προς την κυβέρνηση για αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα που θα αντιμετώπιζαν τα τότε σοβαρά προβλήματα του “τεντιμποϊσμού” και του βανδαλισμού.
Τα θέματα που έθιξε η "Ζούγκλα του Μαυροπίνακα αποτελούν ακόμη και σήμερα φλέγοντα κοινωνικά προβλήματα και ιδιαίτερα στο σχολείο της κρίσης,
Τα ερωτήματα και αντιπαραθέσεις των καθηγητών στην ταινία συνεχίζονται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου